Krótka historia kotów...

 Opublikowana pod koniec 1957 r. alfabetyczna „Lista osób posiadających złotą KOT” zawiera 59 nazwisk; są wśród nich m.in. Henryk Ginter (Warszawa), Władysław Huza (Gliwice), Alojzy Szupina (Cieszyn).
Do 31 grudnia 1967 r., a więc w okresie pierwszych 15 lat istnienia (początkowo trzystopniowej) odznaki, referaty weryfikacyjne prowadzone przez okręgowe (czyli wojewódzkie) KTKol. PTTK przyznały w dziesięciu województwach 10.266 KOT (8703 brązowych, 1151 srebrnych i 412 złotych).[ dalej >>]

Nie jest to statystyka pełna, gdyż 7 pozostałych ówczesnych komisji okręgowych nie nadesłało stosownych informacji. W zdobywaniu odznak przodowały województwa: łódzkie (2815 odznak), katowickie (2471), poznańskie (1372) i wrocławskie (1008), dystansujące w istotny sposób następne w kolejności: bydgoskie (772 odznaki), gdańskie (485) i szczecińskie (400).
W 1962 r. wachlarz KOT-ów został rozbudowany o kolejne dwa stopnie: duży srebrny i duży złoty. Pierwszymi zdobywcami dużych srebrnych KOT byli: Tadeusz Maćkowiak (Łódź), Jerzy Klamann (Łódź) i Ryszard Mielnik (Katowice), a dużych złotych: Henryk Ginter, Stanisław Rutkowski (Warszawa) i Jerzy Klamann. Rychło się okazało, że rowerzyści zdobyli i te stopnie odznaki, więc na liczne wnioski środowiska kolarskiego z dniem 1 stycznia 1972 r. wprowadzono w życie kolejny stopień KOT – Za Wytrwałość. Pierwsze odznaki tej rangi, wykonane wg projektu Adama Kacperczyka (Częstochowa) uroczyście wręczono na mecie Centralnego Zlotu Turystów Kolarzy PTTK w 1980 r. w Osiecznej. Otrzymali je wówczas: nr 1 – Ryszard Mielnik, 2 – Stanisław Radomski (Gliwice), 3 – Tadeusz Maćkowiak, 4 – Tadeusz Zerych (Opole), 5 – Barbara Kaczmarek (Szczecin), 6 – Paweł Kuna (Łódź), 7 – Jarosław Janczewski, 8 – Janusz Dmochowski i 9 – Polikarp Ratajczak (wszyscy trzej z Bydgoszczy).

SZa

żródło M. Kotarski www.ktkol.pl